Marathon van Amsterdam 21 oktober 2018

Wat een geweldig feest is het in Amsterdam. De sfeer is uitmuntend, het weer fantastisch voor de in totaal 45.000 deelnemers. Van de loopgroep FiHt nemen 2 lopers deel aan de 8 km loop.  Femke en Marianne. Super goed bezig weer.

5 lopers nemen deel aan een loop in Italië. Hier doen zij mee aan een wedstrijd van 10 km.  En ik: ik neem voor de 20e x deel aan een marathon, waaronder 1 Ultramarathon in Kaapstad.

Ik ben de hele week al niet fit, maar besluit toch te gaan. De bus is te laat………….mijn sporthorloge schakelt pas 900-1000 meter na de start in. Kortom geen goed begin. Ik loop voor het eerst op ON schoenen een marathon. Deze voelen zo goed aan. Het is mijn 3e paar inmiddels. Wonder boven wonder loop ik heerlijk. Ik zie wel de km tijd tussen 5.30-5.50 min. So far so good, ik geniet van de sfeer, lopers etc.We naderen Ouderkerk aan de Amstel al. We gaan keren. Je ziet een sliert van lopers aan de andere kant van de Amstel. Prachtig gezicht. Bij de 28 km voel ik me niet lekker, mijn darmen spelen weer op. (Toch te veel gestapeld?????). Het is lastig, omdat het lopen wel gaat, maar mijn misselijkheid het lopen niet prettig maakt. Ik wil uitstappen………. ik heb even een oppepper nodig. Ik bel mijn dochter en vertel haar dat ik beroerd ben, duizelig en misselijk. Zij zegt mij uitstappen, omdat ik nooit wil eindigen in 6 uur. Yes girl you’re right. :) . Ik vraag haar hoe ik loop, omdat ik de tijd helemaal niet weet. Wow antwoordt zij, je gaat eigenlijk best goed. 26 km in 2.26.01. Huh???? What the fuck. “O dan ga ik door. Dan kom ik wel binnen in 4.30 min.” Het kan me niets meer schelen, hang snel op en ga proberen te rennen. Vele malen bezoek ik een dixie , een bosje, wandel af en toe, ren en zo kom ik in het Vondelpark, waar een bekende mijn naam schreeuwt en ook hij pept me op: En ja toen ging het goed. Ik rook als het ware het Olympisch stadion. Ik word er naar toe geschreeuwd. Versnel het laatste stuk: doe nog gauw 2 duimen omhoog naar mijn broer in de hemel en fluister zacht : “Yes I did it again” en finish. Ik hang over het hek,  jank alles er uit en loop verder. Tot mijn verbazing krijg ik de medaille van mijn loopmaatje Victoria, met wie ik Kaapstad heb gelopen. Een en al verrassing en mijn tijd:   4.14.51 uur.

IK ben gewoon fucking SUPERTROTS.   Iedereen bedankt voor alle support. Volgend jaar weer?

2 Comments +

Laat een reactie achter aan carla Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *